زمان تقریبی مطالعه: 2 دقیقه
 

امر به طبیعت





امر به طبیعت امر به ذات ، بدون لحاظ افراد آن است.


۱ - تعریف



مراد از «امر به طبیعت» این است که آمر هنگام امر کردن، « طبیعت مامور به» را در نظر گرفته و به افراد توجهی ندارد. در تعلق امر به طبیعت یا فرد، میان اصولی‌ها اختلاف است، و در این باره سه دیدگاه وجود دارد:
۱. متعلق اوامر، طبایع است؛
۲. متعلق اوامر، افراد خارجی است؛
۳. متعلق اوامر، طبایعی است که مرآت (آینه) برای افراد (حصه‌ای از طبیعت) می‌باشد.

۱.۱ - نکته اول


ثمره نزاع در تعلق امر به طبیعت یا افراد، در مواردی هم چون اجتماع امر و نهی ظاهر می‌شود، مثل: نماز در مکان غصبی که در صورت تعلق امر به طبیعت، اجتماع امر و نهی جایز و در صورت تعلق آن به افراد، اجتماع امر و نهی ممتنع است.

۱.۲ - نکته دوم


برخی از اصولی‌ها مثل مرحوم « محقق اصفهانی » معتقدند نزاع تعلق امر به طبیعت یا فرد، فلسفی است، اما برخی دیگر مانند مرحوم « امام خمینی » اعتقاد دارند نزاع عرفی است.
[۸] فاضل لنکرانی، محمد، کفایة الاصول، ج۲، ص ۴۸۶- ۴۷۹.


۲ - عناوین مرتبط



امر به افراد

۳ - پانویس


 
۱. خمینی، روح الله، تهذیب الاصول، ج۱، ص۳۴۲.    
۲. صدر، محمد باقر، بحوث فی علم الاصول، ج۲، ص۴۰۳.    
۳. اصفهانی، محمد حسین، الفصول الغرویة فی الاصول الفقهیة، ص۷۳.    
۴. اصفهانی، محمد حسین، الفصول الغرویة فی الاصول الفقهیة، ص۱۰۷.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، انوار الاصول، ج۱، ص۴۸۹.    
۶. آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، کفایة الاصول، ص۱۳۹     .
۷. جزایری، محمدجعفر، منتهی الدرایة فی توضیح الکفایة، ج۲، ص۵۲۲.    
۸. فاضل لنکرانی، محمد، کفایة الاصول، ج۲، ص ۴۸۶- ۴۷۹.


۴ - منبع



فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۲۵۲، برگرفته از مقاله «امر به طبیعت».    

رده‌های این صفحه : اوامر




آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.